2# Podróż

     Jechałam z Oliwią pociągiem i nudziło mi się, ale myślałam też o tym jak to będzie fajnie u wujka. Wujek ma na imię Janek. W przedziale byłyśmy akurat tylko my dwie. Wtedy Oli zapytałm mnie czy mam te kanapki które miałam kupić.
-Niestety, ale zgubiłam gdzieś pieniądze więc nie kupiłam. Odpowiedziałam smutna.
-Ale ja jestem głodna.... Jednak moja siostra przerwała kiedy spojrzała się na bagaże leżące obok. Z walizki leżącej obok ( która nie była nasza ) wystawało dziesięć złotych.
-Bierzemy? Zapytała Oli ze złowieszczym uśmieszkiem.
-Coś ty?! - Oburzyłam się - tak nie wolno!
-Za tą dychę możemy sobie kupić kanapki  i jeszcze może coś słodkiego...
-Oddaj! Powiedziałam, ale wtedy ona wybiegła z przedziału z tą dychą  i biegała to tu, to tam, żeby sprawdzić gdzie może coś kupić. Biegłam za nią, ale ona jednak była szybsza.
-Nie złapiesz mnie! Zadrwiła i odwróciła się nadal biegnąc, ale to był błąd bo wpadła na panią która niosła napoje ( Panią która tu pracowała, a te napoje sprzedawała tak samo jak inne jedzenie i picie które można kupić w pociągu , w trakcie podróży ). Oczywiście picie wylało się.
-Dziecko, czy ty nie wiesz jak się zachować! - Wykrzyknęła pani - A tak w ogóle to gdzie są Twoi rodzice?
-Jadę sama z siostrą. Odpowiedziała ucieszona że pewnie nie poniesie konsekwencji.
-Chodź ze mną na chwilę.
       Oliwia musiała gdzieś pójść z tą panią, ale ja się tym nie przejęłam i wróciłam z banknotem który został na podłodze - do przedziału. Odniosłam tą dychę do tamtej torby, i chciałam sobie znaleźć jakieś zajęcie. Naglę zatrzymaliśmy się na jednym z peronów.
-Uwaga, proszę państwa! - Rozległ się głos z mikrofonu - Z powodu drobnych problemów technicznych musimy się zatrzymać na trochę dłużej niż zaplanowaliśmy! Liczymy na państwa wyrozumiałość!
-"Ekstra! - pomyślałam - będę miała czas żeby wysiąść i trochę się przewietrzyć!"
Wysiadłam jak z procy.
       Biegałam sobie po peronie.
-HAU! HAU! Roznosiło się potężne szczekanie i krzyk jakiegoś dziecka.
Poszłam tam i zobaczyłam że w zaułku do którego nikt nawet nie zajrzał - jakiś wielki pies atakował małego chłopca i mniejszego psa. Pies był wielki!  Chłopiec trzymał swojego pieska na rękach i próbował go osłonić; a tym czasem napastnik złapał go za rękę i szarpał. Wiedziałam co może oznaczać takie zachowanie u psa więc ruszyłam na pomoc! Podbiegłam i odepchnęłam czarnego kundla . Wiedziałam że lepiej się nie narażać, ale co miałam zrobić?! Czekać aż za kilkadziesiąt minut ktoś się zainteresuję wreszcie tą sytuacją!? Chciałam odwrócić uwagę napastnika i to mi się udało.
-Uciekaj! Zawołałam do chłopca. Atakowany natychmiast uciekł wraz ze swoją psiną.
Kiedy był już daleko, chciałam się wycofać, ale kundel nie chciał mi odpuścić.

-EJ! CO SIĘ TAM DZIEJĘ!?  - Usłyszałam za sobą głos. Był to męski głos. - Zostaw tą dziewczynkę!
Ten pan pomógł mi wyjść z zaułku i postraszył "bestię". On jechał tym samym pociągiem co ja. Rozpoznałam go!
-Po co zadzierałaś z tą "dziką bestią"?! Powiedział.
-Bo on atakował takiego chłopca co miał chyba z 5 lat...... zaczęłam.
-Bohaterka z Ciebie! Pogratulował i poszedł bo widać było że się śpieszył.
Ja też się śpieszyłam bo widać było że zaraz odjedzie pociąg! Wsiadłam szybko trochę poraniona na twarzy i na rękach, ale te rany na pewno się zagoją.
        W przedziale była już Oliwia.
-Gdzie byłaś? - Spytała. - I czemu jesteś taka poraniona?
-Długo by opowiadać.....
Długo jeszcze jechałyśmy. Aż w końcu usłyszałyśmy komunikat że jest nasza stacja. Wysiadłyśmy. Miałam w ręce mocno ściśnięte zdjęcie wujka Janka i rozglądałam się gdzie też on jest.
-"Czy po nas przyjechał czy też same musimy szukać jego domku blisko lasu!?" Pomyślałam i dalej się rozglądałam, aż w końcu go wypatrzyłam.
-Tam jest! Krzyknęłam do siostry i pokazałam palcem.
Musiałyśmy się przeciskać przez tłum ludzi. Czemu zawsze musi być taki tłok na peronie?! W końcu do niego doszłyśmy.
-Basia! Oliwia! Wykrzyknął szczęśliwy rozpoznając nas jak starych znajomych.......


------------------------------------------------------
Wiem że niektórzy są ciekawi co też wydarzy się u wujka, ale chciałam jeszcze napisać o podróży pociągiem z dwóch powodów:
1. Uważałam że będzie to ważne dla tej historii
2.  Chciałam podkreślić bohaterstwo, odwagę i chęć pomocy -  Basi na podstawie przykładu.

Następna notka będzie na pewno jeszcze w tym miesiącu.

Nie myślcie że chciałam przedstawić niepochlebnie kundle ( lub jakieś inne psy ) pisząc o tym ataku. Nigdy bym nie zrobiła czegoś co by mogło wpłynąć na obrażenie jakiegoś zwierzęcia.
Miłego dnia.    
 
I jeszcze jedna sprawa! Na moim blogu o Królu lwie 4 ( czyli na tym o trójce córek Kovu i Kiary ) będę wstawiała komiks, który sama będę rysować. Komiks będzie o przygodach Sory, Kory i Bory. Początek będzie o Borze.
Już narysowałam 4 strony. Oczywiście mogłabym pójść na łatwiznę i dać wam komiks pt. "Kiara's reign", ale tego nie zrobię. Powody są dwa:
1. Mój blog jest o Sorze, Korze i Borze, a nie o Kodzie, Ashy i Leah.
2. Nie lubię autorki "Kiara's reign".